Elfy z Gór Sinych

„

Gildia Elfów z Gór Sinych. Gdy ludzie zaczęli wydzierać tereny z rąk elfów, wiele z nich skryło się przed morderczymi zapędami ludzi w lasach. Część z nich uciekła wysoko w niedostępne góry, by tam przeczekać w oczekiwaniu na lepsze czasy. Miało to sens biorąc pod uwagę długowieczność elfów i śmiesznie krótką średnią życia ludzi. Przy pomocy potężnej elfiej magii postawiono Twierdze Deithwen. Ciężko ja odnaleźć, gdyż znajduje się wysoko wśród ośnieżonych szczytów Gór Sinych. • Strona o Arkadii Brogara, 2003

”

Elfy z Gór Sinych są stowarzyszeniem posiadającym swoją siedzibę w Twierdzy Deithwen w Górach Sinych. Z racji wprowadzenia pochodzeniówek (w tym i z Gór Sinych) znani są obecnie jako Elfy z Twierdzy Deithwen (aep Caer Deithwen), choć oficjalna nazwa stowarzyszenia nie uległa zmianie.
Nad całą społecznością pieczę sprawuje aktualnie panujący Książe bądź Księżna.

Znak rozpoznawczy

Znakiem rozpoznawczym Elfów z Gór Sinych są wysokie buty, których barwy zależne są od przynależności rodowej i stażu w stowarzyszeniu.

Ponadto Mieszkańców Deithwen można rozpoznać po długim kubraczku w takim samym kolorze co buty. Dodatkowo Elfy przynależące do rodu będą miały na połach kubraczka znaki rodowe.

Historia

Elfy przybyli na ziemie Ishtar po gnomach i krasnoludach. Zanim na ziemie te przybył człowiek, mieszkali oni w pięknych miastach i pałacach na żyznych równinach i w nieprzebytych puszczach. W latach ekspansji ludzi, stopniowo wycofali się ze swoich miast, często niszcząc je za sobą, by nie pozostawić tego piękna na pastwę człowieka. W tym czasie część elfów zasymilowała się z ludźmi, część podjęła z nimi walkę partyzancką, a część powróciła w Góry Sine, by tam chronić i pielęgnować elfią kulturę i tradycje przed zagładą, a gdy nadejdzie odpowiedni czas wrócić i odzyskać swoje ziemie.

---

Początkowo Elfy z Gór Sinych była Gildią Rasową. A co za tym idzie, Elfy te mogły też przynależeć do innych gildii bojowych. Wielu sposród nich było równocześnie członkami Scoia'tael, a szereg kapitanów Kompanii Gryfa, w tym Eolv, Marrcel i Amithiel wywodziło się z Gór Sinych.

Przez wiele lat Księżną była niemal nieprzerwanie Liandra, zapewniając tym samym ciągłość i stabilność władzy.

Podczas rządów Księcia Gildhela zawarto sojusz z Komandem Scoia'tael, mający na celu głównie działania obronne i wojenne przeciwko Korsarzom z Wysp Skellige.

Następczyni Gildhela, Księżna Amarilis podjęła działania, które zakończyły się zaprzestaniem jakichkolwiek działań wojennych i ostatecznym odcięciem się od Komanda Scoia'tael. Obecnie Elfy z Deithwen prowadzą spokojny żywot trzymając się na uboczu, skupiając się na wewnętrznych sprawach Twierdzy i jej Mieszkańców.

Charakterystyka

Elfy żyją bardzo długo (Mówi się o ich długowieczności, lecz czy ktoś widział Elfa, który zmarł śmiercią naturalna? Skąd więc pewność, że nie są wieczni?) i posiadają najstarszą ciągła kulturę na świecie. Żadna rasa nie może z nimi konkurować. Widzieli lub słyszeli prawie o wszystkim. Nic więc dziwnego, że są znudzeni i wszelkimi ich poczynaniami kieruje nie pragnienie czy radość, a właśnie chęć uniknięcia nudy.

Inne rasy traktują zwykle z pobłażaniem i z właściwa dla nich duma, zdając sobie sprawę z własnej wartości i wyższości. Większość z nich spogląda na nie jako na zbyt prymitywne i głupie, nie zaprzątając sobie nimi głowy, lecz część, nieco mniej uprzedzonych uważa za swe powołanie nauczanie ich.

Nie uznają prawa własności, jednak bardzo dumni ze swych dzieł wysoko cenią sobie prawa autorskie.

Przeszłość wykształciła w Elfach z Gór Sinych silną nieufność do obcych. Liczy się dla nich jedynie dobro ich społeczności i nie obchodzą ich sprawy obcych. Nieufność ta objawia się też w tym, że na świecie niewiele wiadomo o tym jacy naprawdę są i niewielu rozumie ich działania. By w pełni zrozumieć Mieszkańców Twierdzy Deithwen, poznać ich historie, tradycje i zasady którymi się kierują trzeba wpierw zdobyć ich zaufanie.

Tak też i każdy elf, który chciałby zamieszkać w Deithwen, powinien wykazać chęć dzielenia swojego życia z Elfami z Gór Sinych i zdobywając ich zaufanie stać się w pełni świadomym swojego dziedzictwa kulturowego.