Gnom: Różnice pomiędzy wersjami

Z ArkadiaWiki
Jump to navigation Jump to search
(notka)
m
Linia 5: Linia 5:
 
:sapka dawno czytalem, ale z tego co pamietam to rola gnomow tam byla ograniczona do grania w wista z krasnoludami
 
:sapka dawno czytalem, ale z tego co pamietam to rola gnomow tam byla ograniczona do grania w wista z krasnoludami
  
'''Gnomy''' to niewysokie humanoidy, które natura obdarzyła nieproporcjonalnie dużym nosem i niesłychaną ciekawością oraz pomysłowością, które to cechy kierują życiem gnoma od samych jego narodzin.  
+
'''Gnomy''' to niewysokie humanoidy, które natura obdarzyła nieproporcjonalnie dużym nosem i niesłychaną ciekawością oraz pomysłowością, które to cechy kierują życiem gnoma od samych jego narodzin. Na Arkadii rasa dostępna dla graczy od połowy roku 2000.
 
[[Grafika:Gnom.jpg|thumb|right|Gnomi Wynalazca]]
 
[[Grafika:Gnom.jpg|thumb|right|Gnomi Wynalazca]]
  

Wersja z 19:24, 19 lut 2011

ważne zdanie z forum:

kiedy w koncu zrozumiecie, ze SGW nie jest zrobione na podstawie sapka, ale jest, w duuuuzej mierze, kopia gnomiej rasowki z genesisa, gdzie opieralo sie to na serii dragonlance, w ktorej gnomy byly druga (po kenderach), najbardziej komiczna, rasa krynnu - szalonymi wynalazcami, inzynierami, dla ktorych najdoskonalszym wynalazkiem byl ten nieudany (bo jest tam jeszcze cos do zrobienia). Pozatym nawet ta 'gnomia mowa' to nalecialosc z dragonlance, itp itd.
sapka dawno czytalem, ale z tego co pamietam to rola gnomow tam byla ograniczona do grania w wista z krasnoludami

Gnomy to niewysokie humanoidy, które natura obdarzyła nieproporcjonalnie dużym nosem i niesłychaną ciekawością oraz pomysłowością, które to cechy kierują życiem gnoma od samych jego narodzin. Na Arkadii rasa dostępna dla graczy od połowy roku 2000.

Gnomi Wynalazca

Fizyczność gnomów

Wzrostem gnomy plasują się pomiędzy krasnoludami i halflingami (czy też niziolkami), ale są od nich dużo smuklejsi. Przeciętny wzrost gnoma wynosi więc okolo 120 cm.

Zarówno kolor włosów jak i skóry wykazuje u gnomów dużą różnorodność: włosy od płowych po kruczoczarne, skóra od bladej po ciemnoszarą. Jednakże gnomy dosyć szybko siwieją, a ich skora pokrywa się zmarszczkami, przez co bardzo trudno osobnikom innych ras określić faktyczny wiek gnoma. Gnomi mężczyźni często zapuszczają gęste brody, które jednak nie dorównują tym noszonym przez krasnoludy, ale dla niewprawnego obserwatora może ich do nich upodabniać. Wtedy w bezbłędnej identyfikacji pomocny może być wystający znad wąsów nieproporcjonalnie duży nos. Gnomie kobiety nie posiadają nawet najmniejszego zarostu, a zwykły nosić długie włosy.

Gnomy są dosyć długowieczne, ale sporadycznie dożywają wieku 200 lat.

Psychologia gnomów

Cechy psychiczne

Charakter i usposobienie

Życie gnomów

Gnomy w Starym Świecie

Gnomy w Ishtar

W świecie Sapkowskiego gnomy są najstarszą z ras jakie pojawiły się na kontynencie. Rdzennie zamieszkują wespół z krasnoludami twierdze Masywu Mahakamskiego, a także góry Tir Tochair.

W grze można je najłatwiej spotkać w Gnomim Mieście pod górą Carbon. Znajduje się tam zresztą siedziba Stowarzyszenia Gnomich Wynalazców. Prócz tego gnomy są rozsiane po całej domenie, najczęściej jako jubilerzy, sklepikarze.

Społeczność

Główne zajęcia

Stowarzyszenia

Arkadyjskie gnomy typowo mogą przystępować do:

Okazyjnie również do:

I jak każda z ras mogą zostać:

Cytaty z literatury

Przewodnikiem był zwykle Percival Schuttenbach, długonosy gnom. Ustępując krasnoludem wzrostem i siłą, dorównywał im wytrzymałością, a zwinnością znacznie przewyższał. W marszu nieustannie kluczył, szperał po krzakach, wysforowywał się do przodu i znikał, po czym pojawiał się nagle i nerwowymi, małpimi gestami dawał z daleka znak, że wszystko w porządku, można iść dalej. Czasami wracał i szybko zdawał relację o przeszkodach na szlaku. Ilekroć wrócił, miał dla czwórki siedzących na wozie dzieci garść jeżyn, orzechy lub jakieś dziwaczne, ale wyraźnie smakowite kłącza.

• Chrzest ognia, str. 79-80


— Sadyba – wydyszał gnom, wycierając palce w poły swego opatrzonego licznymi kieszeniami kabata. – Na polanie. Chałup trzy, stodoła, parę kleci... Po podwórzu lata pies, a z komina dymi. Strawa się tamój gotuje. Owsianka, i to na mleku.

— Ty co, w kuchni byłeś? – zaśmiał się Jaskier. – Do garnków zaglądałeś? Skąd wiesz, że to owsianka?

Gnom spojrzał na niego z wyższością, a Zoltan prychnął gniewnie.

— Nie obrażaj go, poeto. On wywęszy żarcie na milę. Jeśli mówi, że to owsianka, znaczy owsianka.

• Chrzest ognia, str. 95


Linki