Młoty

Wstęp

Młot bojowy jest jedną z form broni obuchowej. Występuje w wersjach dwu i jednoręcznych i generalnie charakteryzuje się mozliwością zadawania dwojakich obrażeń - kłutych i obuchowych. Poawienie się młotów bojowych na polu walki było odpowiedzią na wprowadzenie utwardzania stali w konstrukcjach zbroi a zwłaszcza zbroi płytowej. Powierzchnia stali stawała się w wyniku tego procesu tak twarda, iz ostrza miały tendencję do ześlizgiwania się, przez co miecze czy topory traciły wiele z siły wyprowadzanego ciosu, zwłaszcza w zetknieciu z zakrzywiona powierzchnią hełmu. Rozwiązanie problemu ślizgania się ostrz nadeszło wraz z zastosowaniem młota bojowego. Broń ta pozwalała skierować całą siłę wyprowadzonego uderzenia na cel. Nierzadko sama siła impetu broni potrafiła dokonać wielkich uszkodzeń bez potrzeby penetracji zbroi, w szczególności widoczne to było gdy celem ataku stawał się hełm przeciwnika. Wstrząs wywołany przez uderzenie młotu bojowego może być przeniesiony przez najgrubsze pancerze na ciało, powodując w jego wnętrzu rozległe, poważne uszkodzenia i wylewy. Kolec młota stosowany był co do zasady do atakowania słabiej opancerzonych części ciała przeciwnika jak również do niszczenia tarcz. Młoty są szeroko rozpowszechnione wsród gnomów jak i krasnoludów używają jej legioniści Ochotniczego Hufca Mahakamu jak też rycerze Zakonu Sigmara Młotodierżcy, broń ta popularna jest także wśród wyznawców chaosu.

Budowa Młota

Co do zasady młot składa sie z dwóch cześci - żeleźca, mającego zwykle kształt obucha z przeciwległym szpicem, który to szpic może być prosty lecz bywa też zakrzywiany ku dołowi (np. nadziak), oraz z drzewca który to zależnie od rodzaju młota może miec dlugość odpowiadającą długości maczugi po długości zbliżające sie do takich bronii drzewcowych jak halabarda (od ok 50 cm do 150 czasem 200cm).

Młoty w Imperium

Bretonia

• Solidna dluga motyka

Linki Zewnętrzne

Czaszka z bitwy o Towton (1461) ukazująca ranę zadaną młotem bojowym