Zerrikania

Zerrikania to nazwa niegościnnej, znajdującej się daleko w południowo-wschodniej części Ishtar, krainy - regionu geograficzno-politycznego będącego strefą wpływów Zerrikanek.

Położenie

Na wschód od zamieszkałych ziem, od Kaedwen, Aedirn i Imperium Nilfgaardu, oddzielony od nich masywami górskimi Gór Sinych, Gór Ognistych i Tir Tochair, rozciąga się ogromny pustynny teren. Jego południowa część to pustynia Korath, zaś północna obejmuje Zerrikanię i jest nazywana pustynią Az'Rhat.

Sama zerrikańska kraina to prawie wyłącznie poorane rozpadlinami tereny pustynne i skaliste, a wyjątki to siedziby ludzkie. W sercu Zerrikanii leży Val'Kare, wspaniałe miasto matriarchalnego ludu Zerrikanek. Natomiast w północno-wschodniej części pustyni znajduje się pokryta roślinnością oaza zamieszkała przez wojowniczych i nieprzyjaznych nomadów.

Na terenie Zerrikanii można natknąć się także na inne ślady cywilizacji: starożytne ruiny, mosty wiszące nad rozpadlinami, czy głębokie, tajemnicze jaskinie. Czasem trafić można także na obozujących w rozłożonych namiotach nomadów.

Najdogodniejsze przejście między pustynią a zachodnimi krajami to znajdująca się między Górami Ognistymi a Sinymi przełęcz Elskerdeg, do której wiedzie szlak z Kaedwen na wschód, przez Góry Sine.

Klimat i środowisko

W Zerrikanii panuje suchy klimat pustynny, za dnia doskwiera upał a w nocy lodowate zimno, niezależnie od pory roku. Najczęstszym zjawiskiem pogodowym jest burza piaskowa. Samą Zerrikanię stanowią tereny pustyni piaszczystej i skalistej, poznaczone głębokimi rozpadlinami oraz potężne, nieprzebyte masywy skalne.

Zerrikania właściwie pozbawiona jest roślinności, a jej jedynymi naturalnymi przedstawicielami są suche, kolczaste krzaki. Wyjątkiem są uprawiane przez ludzi z miasta rośliny, a także znajdująca się pośród pustynnych piasków oaza, w której spotkać można palmy daktylowe.

Faunę tworzą natomiast takie zwierzęta jak: drobne chrabąszcze i stonogi, padlinożerne hieny i sępy, różnorodne jadowite węże i jaszczurki oraz gigantyczne mrówkolewy - pustynne robaki czyhające zagrzebane w piasku, w dużych lejach na swoje ofiary, które chwytają mocnymi szczękoczułkami. Czasami spostrzec też można szybującego majestatycznie Smoka, lub spotkać podróżujących na wielbłądach beduinów.

Biorąc pod uwagę pewne szczegóły krajobrazu, sądzić można, iż przed wieloma laty Zerrikania była roślinną, żyzną kraina pokrytą gęstą dżunglą, a przede wszystkim rzekami. Ciężko stwierdzić z jakiego powodu zaszła tak wielka zmiana w jej środowisku.

Mieszkańcy

W Zerrikanii prym wiodą kobiety i to one w większości stanowią o najważniejszych sprawach krainy. W zasadzie mężczyźni nie są dopuszczani do pełnienia ważniejszych funkcji i tylko wyjątkowo zdarzało się w zerrikańskiej historii, by jakiś mężczyzna zajmował się magią, walką, polowaniem lub rządzeniem. To kobiety biorą czynny udział w życiu krainy. Są władczyniami, kapłankami, nauczycielkami. Urzędujący w Val'kare namiestnik to w rzeczywistości jedynie figurant i marionetka w rękach kapłanek i wojowniczek, mający upewnić ogół mieszkańców, że wszyscy w Zerrikanii są zasadniczo równi wobec prawa.

Być może z tego względu nastąpił rozłam w zerrikańskim społeczeństwie. Część mieszkańców opuściła mury Val'kare osiedlając się w jednej z pustynnych oaz, którą objęli we władanie. Obecnie pośród zerrikańskich beduinów - bo to o nich mowa - to mężczyźni stanowią ważniejszą i bardziej czynną część plemienia.

W Zerrikanii używa się bardzo zniekształconego dialektu Starszej Mowy - języka Zerrikańskiego. Pomimo tego większość mieszkańców zna całkiem nieźle także język Wspólny.

Religia

W Zerrikanii wyznaje się kult Świętych Smoków, które uważane są za jedyne istniejące bóstwa - stworzycieli świata, a przy tym jego opiekunów. Zerrikańczycy wierzą, że przed Smokami nie istniał żaden inny bóg oraz, że one są twórcami i prawowitymi władcami świata. Z tego względu każdy Smok, który pojawi się w Zerrikanii, jest przez jej mieszkańców otaczany opieką i ochroną.

Religia jest ważną częścią zerrikanskiego życia, kultury oraz codzienności. Główne i zarazem najważniejsze dla wyznawców miejsce kultu stanowi świątynia Świętych Smoków w Val'kare. To tam znajdują się ołtarze każdego z bóstw i w tamtym miejscu zazwyczaj wyznawcy składają ofiary swym bogom. Pieczę nad kultem sprawują kapłanki poświęcające całe swoje życie zerrikańskiej religii. To one zgłębiają wszelką wiedzę religijną, są biegłe w piśmie oraz wykorzystują przekazane przez bogów dobrodziejstwa - magię zaczerpniętą od Świętych Smoków.

Jednak nie wszystkie smocze bóstwa są w pełni tolerowane. Część zerrikańczyków musi ukrywać swoja prawdziwą wiarę, w tajemnicy oddając się religijnym obrzędom. Także plemię pustynnych nomadów ma swoje własne bóstwo, jednak - z uwagi na ich zbójecki i wojowniczy charakter - niewiele jest wiadomo na ten temat.

Historia

Fragment lokalnego tekstu „Dzieje Zerrikanii”:

Szczełl las do cna, gdy Smok ogniem zionął
pozostawiając ziemie spaloną,
co wnet w pustynię się przerodziła.
Lecz wedle woli Smoka się stało:
w sercu pustyni miasto ostało,
Val'kare - tam mieszkał lud sprawiedliwy,
tam kult pradawny był nadal żywy,
tam świątynie Smokom zbudowano,
tam kapłanki wielce poważano.
Ciemnoskrzydły miłował te ziemie,
odgrodził ją przeto ognia tchnieniem
od krain Smokom sprzeniewierzonych,
Az'rhat bezkresną czyniąc. Na onych
ziemiach powstało smocze siedlisko,
a ciemnoskrzydły szybując nisko
nad piaszczystej Az'rhat połaciami
bronił dostępu przed przybyszami.
Smoki znalazły w Val'kare schronienie
i ku pamięci potomnych, ziemię
na cześć ciemnoskrzydłego nazwano -
od jego imienia - Zerrikanią.

Zerrikanię napisała czarodziejka Kyrelee ([1])