Odgrywanie postaci

Odgrywanie postaci to termin odnoszący się do sposobu gry w grę fantasy, zarówno dla papierowych gier fabularnych (jak Warhammer RPG, MERP, Earthdawn itp.) jak i gier komputerowych (jak Arkadia). Jest charakterystyczny zwłaszcza dla gatunków, w których kierujemy poczynaniami jednego bohatera, w fikcyjnym, fantastycznym świecie.

Na czym to polega

W dużym skrócie, odgrywanie postaci polega na czasowym (tj. przez okres gry) utożsamieniu się z jej punktem widzenia. Co zazwyczaj polega na:

• zmianie sposobu postrzegania otaczającego nas w danej grze świata na taki, jaki prezentuje nasza postać
• zmianie sposobu mówienia i wysławiania się
• specyficznym dla danej postaci podejmowaniu określonych działań
• przestrzeganiu konwencji i realiów danego systemu

Uproszczony przykład:

Jeśli gramy krasnoluda w systemie Warhammer, to (najczęściej, bo w końcu każdy może próbować odgrywać postać po swojemu) wielkie znaczenie ma dla nas honor, nie stronimy (w grze, rzecz jasna) od alkoholu, a goblinoidy wywołują u nas uczucie głębokiej nienawiści.

O odgrywaniu w świecie Arkadii

Generalnie ujmując, gracze na Arkadii ogromnie sobie cenią interakcję z postaciami tych graczy, którzy dobrze potrafią odgrywać swoje role. Na dobre odgrywanie postaci składają się przede wszystkim takie czynniki jak:

• nieporuszanie kwestii związanych ze światem rzeczywistym podczas gry
• umiejętność okazywania emocji postaci poprzez mechanizmy MUD-a
• znajomość świata Arkadii i swojego w nim miejsca
• znajomość konwencji które utrzymuje Arkadia (tj. pewna wiedza o rasach, polityce świata, i jego krainach, nawet tych jeszcze nie uwzględnionych w kodzie MUD-a, często pewne obeznanie z literaturą)
• konsekwencja (gracz który ma ustaloną wizję swojej postaci zazwyczaj jest uznawany za lepiej odgrywającego)

Emocje

Więcej informacji w artykułach Emocje i Przysłówki.

Aby dobrze odgrywać postać w Arkadii, należy zapoznać się z metodami interakcji ze światem, które pozwolą nam wyrażać zachowanie tejże postaci. Przede wszystkim dotyczy to kwestii wyrażania emocji. Emocje (popularnie zwane emotami) to komendy, pozwalające opisać czynności, które w danej chwili wykonuje nasza postać.

Przykładowo, wpisanie usmiechnij sie, spowoduje, że innym postaciom znajdującym się na tej samej lokacji wyświetli się komunikat:

(opis twojej postaci) usmiecha sie wesolo.

Wiele emocji można uzupełniać odpowiednimi przysłówkami (zazwyczaj kropka oznacza brak przysłówka). I tak, przykładowo, wpisując usmiechnij sie z namyslem spowoduje wyświetlenie się następującego komunikatu:

(opis twojej postaci) usmiecha sie z namyslem.

Poznanie wszystkich sposobów wyrażania emocji jest procesem dość długim - nie należy zrażać się trudnymi początkami. Lista wszystkich emocji jest dostępna na samej Arkadii, pod komendą ?emocje, natomiast lista przysłówków pod ?przyslowki.

Kreowanie postaci

Wielu graczy uważa, że dobrym zwyczajem jest, zakładając postać na Arkadii, mieć jakąś jej wizję, sprecyzować właściwe jej cechy charakteru – by później móc lepiej ją odgrywać.

Gracz, przy określaniu założeń postaci, nie powinien się skupiać na swoich planach co do jej przyszłości, tylko na teraźniejszości. Każda postać zaczyna z cechami: słabiutki, nieskoordynowany, cherlawy, bezmyślny, głupi, tchórzliwy. Nie przeszkadza to wielu z nich stać się później legendarnymi, niesamowitymi osobowościami. Na początku gry jednak nie da się funkcjonować z założeniem, że jest się potężnym wojownikiem. Dobrze zacząć od określenia cech osobowości, temperamentu i charakteru postaci, oraz pewnych preferencji i planów co do przyszłości. Większość znakomitych postaci miała u podstaw co najmniej jedno z dwóch: ciekawy pomysł na jej charakter lub bystrego gracza.

W pomyśle na interesującą postać powinno znaleźć się miejsce zarówno dla cech pozytywnych, jak i negatywnych. Dobrze określić jej ogólnie ukierunkowania poglądów, priorytetów, celów i motywacji. Na podstawie, oczywiście, określonej osobowości i temperamentu.

Historia postaci

Historia postaci, zazwyczaj wymagana przy wszelkiego rodzaju podaniach do stowarzyszeń Arkadii, może być również pomocą w odgrywaniu postaci.

Dobry – wewnętrznie spójny i zgrany ze specyfiką świata Arkadii – pomysł na pochodzenie i przeszłość postaci, to ogromny pożytek dla gracza. Warto uwzględnić, że grę na Arkadii zaczyna się od samego dołu, jeśli chodzi o możliwości fizyczne, psychiczne i finansowe. Z drugiej strony, wielu graczy z dużym powodzeniem od początku odgrywało i odgrywa szlachciców, kupców, rycerstwo, kapłanów, kultystów. Pomaga przygotowanie kluczowych szczegółów z historii życia. Gdzie postać mieszkała, mieszka. Skąd pochodzi. Kim są jej rodzice, rodzeństwo. Czemu jest tu, a nie gdzie indziej.

Historia postaci to bynajmniej nie zapis działań gracza na MUD-zie. Bardzo mało ciekawe są suche relacje z gry. Dobrze jest, kiedy gracz ma szerszą wizję postaci, przedstawia jej poczynania na tle ogólniejszego sensu i kontekstu. Nie musi mieć w tym żadnego poparcia kodowego, może opisywać zdarzenia, które nie miały czy nie mogłyby mieć miejsca na samym MUD-zie. Chodzi o to, by przedstawiać ciekawą i sensowną dla innych graczy historię.

Przykładem jest interesująca kwestia rodzin postaci na Arkadii. Wielu graczy w czasie gry odnalazło swoją rodzinę wśród innych graczy, elastycznie uzupełniając czy zmieniając nieco historię swojej postaci. Po tym zabiegu ich sytuacja jest doskonała, bo są w stanie wskazać konkretne postaci, jako członków swojej rodziny. Szczególnie ciekawą chwilą w odgrywaniu każdej postaci jest ślub, z należytą ceremonią, po którym para chodzi w ślubnych obrączkach i stanowi oficjalnie i formalnie związek. Zawsze także niepokojąco duża liczba graczy zakładała, że postać jest sierotą[1], co z jednej strony ułatwiało, a z drugiej strony mocno zubożało ich RPG. W innych przypadkach, na przykład przed odnalezieniem sobie rodziny wśród postaci innych graczy, można stosować zagranie na tak zwaną żonę porucznika Columbo, czyli opowiadać o niej, choć nikt jej nigdy nie widział na oczy.

Czego należy unikać

Młoda postać często ma problemy z odnalezieniem się w Świecie Arkadii. Jednak gdy będzie się trzymać kilku dość istotnych reguł, początki wcale nie muszą być takie trudne.

Zwłaszcza bardzo przydatne są one, gdy mamy poznać innego (prawdopodobnie bardziej doświadczonego) gracza Arkadii. Jak wiadomo, pierwsze wrażenie jest najważniejsze.

Komunikacja

Młodzi gracze bardzo często mają problemy z poprawną komunikacją postaci. Przyzwyczajeni do różnych komunikatorów typu IRC czy GaduGadu, nagminnie próbują coś przekazać postaci przez 'emotki', i inne formy, które nie mają sensu na Arkadii. Tak na przykład, na poczcie w Novigradzie można usłyszeć:

Imie mowi: elo ;)

Otóż w powyższym zdaniu dostrzegamy dwa poważne błędy, który mogą od razu młodą postać skreślić. Pierwszym błędem było umieszczenie emotki ;) w tym zdaniu. Na Arkadii nie ma tolerancji dla żadnych tego typu skrótów. Wszelkich tekstowych :), ;), :D, ;(, :(, LOL, KTHXBAI i tym podobnych każdy gracz bezapelacyjnie powinien się pozbyć ze słownictwa.

Drugim błedem było napisanie elo, co nie ma żadnego sensu 'klimatycznego' (na Arkadii nie ma elfich hip-hopowców z Lustrii, ani Imperialnych raperów, którzy ich naśladują), dużo lepiej w tym wypadku wyglądałoby:

Imie mowi gromko: Witajcie.

oraz skorzystanie z emocji usmiechnij sie.

Niektórzy gracze są również wrażliwi na punkcie interpunkcji oraz rozpoczynania zdania z małej litery, jednak to w wielu kwestiach zależy też od tego, jaką postać kto odgrywa. Dla przykładu ogr często sepleni, przez co jego mowa wydaje się być nieco inna od normalnej, krasnolud posługuje się dość specyficznym akcentem, gnom mówi szybko, a elf przeciąga wyrazy. Oczywiście nie jest mile widziane, żeby człowiek wypowiadał się jak ogr.

Zaproszenie skierowane do innych postaci w ten sposób:

Imie mowi: idziem na golemce?

Od razu psuje cały klimat oraz panującą atmosferę. Niedobrze świadczy i o graczu, i o postaci. Gracz może myśleć o golemcach w kategoriach expa, ale powinien zawsze wyrażać tylko motywy odgrywanej postaci i okoliczności, w jakich ona się znajduje. Nawet wśród najlepszych przyjaciół powinno się unikać takich skrótów myślowych, które odsłaniają bardziej psychikę uczestnika gry komputerowej niż odgrywanego krasnoluda czy elfa. Akceptowalna forma zaproszenia na golemce może brzmieć tak:

Imie mowi: Szukam smialkow, ktorzy mogliby mi potowarzyszyc w wyprawie do
 wypelnionej plugawymi golemami wiezy, znajdujacej sie niedaleko miasta.

W ten sposób mógłby się wysłowić człowiek, natomiast krasnolud mógłby powiedzieć:

Imie mowi: Szukom ochotnikow na wyprawe do wiezy, by toporem lby przekletych golemow poprzetracac.

Dobrze jest rozróżniać w języku odgrywanej postaci dykcję od gramatyki. To, że ogr mówi niewyraźnie, a krasnolud ma pseudośląską wymowę, nie uzasadnia tego, że ich pisany język miałby wyglądać tak samo, jak brzmi mówiony. Choć krasnolud może mówić witojta, a ogr ce, dokomd idzies?, sensownie byłoby, aby listy, ogłoszenia itp. pisali w miarę normalnym Wspólnym językiem, najwyżej z błędami ortograficznymi i gramatycznymi, zależnie od odgrywanego wykształcenia.

Wczuć się w rolę i poczuć otoczenie. To są najważniejsze cechy dobrej komunikacji.

Zachowanie

W grze ważne jest odpowiednie zachowanie do każdej sytuacji. Podam parę przykładów, które nie są zbyt mile widziane, jednak jest ich tyle, iż ciężko je wszystkie wymienić.

W niektórych momentach trzeba zachowywać się intuicyjnie i tutaj dużą rolę odgrywa inteligencja i błyskotliwość gracza.

Pytanie o zadania

Można próbować pytać innych grających o zadania występujące w grze, jednak gdy otrzymamy odpowiedź wskazującą na brak chęci do pomocy, należy ją zaakceptować i nie 'męczyć' cały czas tego samego gracza.

Pytanie jak gdzieś dojść

Dość częste pytania u młodych graczy. I często odpowiedź otrzymają, jednak pytanie musi być konkretne i klimatyczne. A po otrzymaniu odpowiedzi należy podziękować.

Pytanie o kluby, pochodzeniówki czy zawody

Tutaj raczej zamiast bezpośrednich pytań, np chce byc xxx [jakiś zawód] dużo lepiej pasuje Pragne pobierac nauki w Xxx Twierdzy / Zamku / Lesie.

Gdy pomoc otrzymujesz, pomocy dostarczaj

Postacie, które chcą pomocy, a sami jej nie dają dość szybko zyskają miano nielubianej.

Emocje i jeszcze raz emocje

Teksty typu heh, buhahaha, lol, rotfl i tym podobne zastępuj koniecznie emocjami i przysłówkami! Używaj na przykład usmiechnij sie szeroko, zasmiej sie niekontrolowanie, sensownych kombinacji jest całe mnóstwo i cierpią raczej na niedo.

Obrażanie innych graczy, wulgaryzmy

Nie mówię, by tego w ogóle nie robić, ponieważ wiadomo – zdarzają się sytuacje, gdy jakis gracz nas zdenerwuje i będziemy chcieli przetrącić mu ucho, jednak podwórkowa gwara i silne wulgaryzmy nie są dobrym rozwiązaniem sprawy. Szczególnie, gdy chodzi o poważne, ale codzienne zdarzenia, typu groźba śmierci z czyjejś ręki. W tej sytuacji również można użyć emocji obraźliwych lub powiedziec do gracza zdanie, które będzie wskazywało na obrazę, ale nie będzie jednoczesnie zdaniem pełnym wulgaryzmów. Cała przyjemność i skuteczność leży w obrażaniu drugiej osoby bez używania szablonowych obelg i zarzutów, tam i wtedy, gdzie jest ona wrażliwa naprawdę.

Zamiast

Imie mowi: spie**** c**** j******

użyć

Imie mowi z pogarda: Wynos sie stad, smieszny, slaby pokurczu.
Imie mowi dumnie: Wole umrzec stojac, niz zyc na kleczkach, jak ty przed twoimi pobratymcami.
Imie mowi wsciekle: Nie ujdzie ci to plazem miecza, z krwi niewinnej zrodzi sie msciciel!

lub użyć emocji zaklnij, splun

Dramatyczne opluwanie postaci wiele razy pod rząd lub zasypywanie jej obelgami z powodu jakiejś banalnej frustracji jest odgrywaniem najniższej klasy, i przynosi zwykle negatywne skutki i upokorzenie osobie, która tak robi. Warto się zawsze przed podniesieniem głosu zastanowić nad tym, czy odgrywana postać powinna się tak zachowywać w tej sytuacji, na przykład stawiać się podczas spotkania z demonami chaosu.

Reasumując

Arkadia jest hard fantasy, więc zasady dotyczące zachowania oraz utrzymywania klimatu są dość mocno zachowywane. Ludzie którzy ich się nie trzymają, nie są uważani za graczy dobrych, i cieszą się oni bardzo niską reputacją.