Elfy z Lasu Loren

Wprowadzenie

Stowarzyszenie Leśnych Elfów z Lasu Loren powstało jako jedna z pierwszych gildii w historii Arkadii (1998 r.). Pierwotnie było gildią rasową, dlatego też jej członkowie mogli jednocześnie należeć do jednej z gildii zawodowych (np. Komanda Scoia'tael). Przeprowadzona w 2005 r. reforma stowarzyszeń zmusiła graczy należących do dwóch gildii jednocześnie (rasowej i zawodowej) do wyboru jednej z nich. Zmiany te sprawiły, że grono Leśnych Elfów uszczupliło się o wiele osób. Należy jednak wspomnieć, że ci, którzy zdecydowali się na pozostanie w Lesie Loren (jako Leśne Elfy lub Tancerze Wojny) mieli już klarowniejszą wizję swojej postaci, co bez wątpienia było dużym plusem reformy.

Jak rozpoznać Leśnego Elfa z Lasu Loren?

Leśnego Elfa można rozpoznać po drewnianym flecie zawieszonym na szyi, na skórzanym rzemieniu. Rodzaj drewna i zdobienia pokrywające flet mogą nam powiedzieć coś o wieku posiadacza. Dawniej charakterystyczną cechą Leśnych Elfów było również posługiwanie się językiem Fan-Eltharin, jednak po wprowadzeniu pochodzeniówki dla elfów z Lasu Loren językiem tym może posługiwać się każdy elf, który zadeklaruje swe pochodzenie u Opiekunki Pamięci - Neylad. Pojawienie się pochodzeniówki dla elfów z Loren sprawiło, że wielu początkujących graczy jest przeświadczonych o tym, że wraz z nią nabywają prawo do poruszania się po Lesie Loren, co jest przekonaniem błędnym i przez mieszkańców Loren tępionym. Kolejnym mitem jest przekonanie, że Leśnym Elfem może zostać tylko ten, kto pochodzi z Lasu Loren - wśród nich jest kilkoro, którzy urodzili się w Lesie Drakwald lub w Ishtar.

Pochodzenie Leśnych Elfów - krótka historia

Przez całe wieki Wysokie Elfy zamieszkiwały Ulthuan, a przez ten czas zdążyły posiąść wiedzę o świecie i stały się znakomitymi żeglarzami, których smukłe statki przemierzały wody całego świata. Po śmierci pierwszego Króla Feniksa, Aenariona, oraz po pierwszej inwazji Chaosu na rodzimą wyspę, elfy zaczęły myśleć o znalezieniu nowych miejsc nadających się do zasiedlenia. Tym sposobem, na wiele lat przed Sigmarem, a podczas rządów Króla Feniksa o imieniu Bel Shanaar, elfy zaczęły kolonizować świat. Powstało wiele nowych osad, a większość z nich na ziemi nazywanej przez Wysokie Elfy Elthin Arvan, a znanej nam bliżej jako Stary Świat. Tam też, na terenach dzisiejszej Bretonii, Imperium i Kislevu, elfy poczęły budować wielkie wieże ze złota i marmuru. Powoli zadomowiali się i przywiązywali do nowych domów, które tak bardzo różniły się od tych nękanych klęskami na Ulthuanie. Nowe pokolenia elfów zrodzone w Elthin Arvan nie czuły już tak silnej więzi z domem swoich przodków. Kiedy nad Ulthuanem zawisło widmo Kultu Przyjemności, znalazło się wiele elfów nie godzących się na rządy Króla Feniksa sprawowane nad tymi, którzy zamieszkują Stary Świat. To właśnie oni stali się przodkami Leśnych Elfów, bowiem zamiast wracać na Wyspę, ruszyli dalej w głąb kontynentu, gdzie natknęli się na dziwny i przerażający las. Ze wschodu ogrodzony murem Gór Szarych, pełen życia, które trudno było dostrzec, lecz łatwo wyczuć. Po dostrzeżeniu nocą dziwnych świateł tańczących w lesie, elfy trzykrotnie podejmowały próbę zapuszczenia się w głąb lasu. Choć wyprawy liczyły po tysiąc wojowników, wracało niewielu, najczęściej obłąkanych i przerażonych bezowocną włóczęgą po miejscu, które zmieniało się jak morskie fale. Wtedy też elfy przekonały się, że las żyje i czuwa, jak jedna wielka istota, która niszczy wszystko, co wydaje się jej być zagrożeniem. Elfy nazwały to miejsce Athel-Loren, co oznacza Las Świtania Świata, same zaś wycofały się na jego obrzeża, stawiając wzdłuż jego granic ogromne monolity. Knieja zdawała się tolerować nowych mieszkańców, o ile nie zagłębiali się zbyt daleko w knieję, zaś Elfy zaczęły powoli przywiązywać się do nowego domu.

W czasie kiedy elfy kolonizowały Athel-Loren, na Ulthuanie zginął Bel Shanaar, Król Feniks, który padł ofiarą szalonego Malekitha. Po nieudanej próbie wstąpienia na tron, Malekith został zepchnięty do rodzinnego Nagarythe, zaś nowo wybrany Król Feniks wypowiedział mu wojnę. Na Ulthuanie rozpoczął się okres krwawych bitw, który w historii zapisał się pod nazwą Rozpadu. Elfy podzieliły się na tych, którzy byli wierni Królowi, oraz na tych służących Malekithowi. Mroczne Elfy przy pomocy demonów zerwały więzi z Ulthuanem i pożeglowały na Czarnej Arce ku Naggaroth, poprzysięgając zemstę.

Mijały lata, a między aroganckimi elfami a chciwymi krasnoludami dochodziło do coraz większej ilości sporów, co zaowocowało w końcu kolejną wojną, tym razem nazywaną Wojną o Brodę. Była to decyzja kolejnego Króla Feniksa, Caledora Drugiego, której wielu mieszkańców Elthin Arvan nie pochwalało, nie widząc sensu w toczeniu bojów wiele mil od rodzinnej Wyspy. Kiedy elfie armie wylądowały u brzegów Starego Świata, a Caledor Drugi wezwał elfy do chwycenia za broń, elfy żyjące na obrzeżach Athel-Loren odmówiły. Królestwo Wysokich Elfów zostało mocno osłabione przez ciągnięte się latami wojny, dlatego następca Caledora Drugiego, Caradryel, obawiając się inwazji Malekitha na Ulthuan oraz nie chcąc podejmować ryzyka wojny na dwa fronty, podjął decyzję o wycofaniu armii z Elthin Arvan. Jego decyzją, wszystkie elfy, które pragnęły ochrony armii musiały wrócić na Ulthuan. Po raz kolejny elfy z Athel-Loren nie podporządkowały się rozkazom władcy i nie czując już żadnych więzi z Wyspą, ogłosiły niezależność od Króla Feniksa, przyjmując miano Asrai. Niestety, teraz nic już nie stało na drodze wojownikom krasnoludów, rozpoczął się więc okres bitew o Athel-Loren. Po ciężkich walkach elfy odniosły zwycięstwo i zaczęły zakładać osiedla w głębi lasu, obawiając się odwetu ze strony krasnoludów.

Początek Leśnych Elfów

Po zwycięstwie odniesionym nad krasnoludami, elfy zaczęły zagłębiać się w knieje. Ku ich zdumieniu, las przestał stawiać im opór, odkrywając przed nimi wiele nowych ścieżek i sekretów. W trakcie wędrówek przez las, elfy podzieliły się na wiele grup, nazywanych Szczepami. Podczas tych podróży grupa Magów odkryła również Dąb Wieków, nieprawdopodobnie stare drzewo, pod którym jedna z nich, elfka imieniem Ariel, po raz pierwszy rozmawiała z Lasem. Wkrótce wielu z Asrai nauczyło się rozmawiać z knieją, czując przy tym, że las zaczyna traktować ich jak przyjaciół. Wtedy właśnie elfy, zawsze pełne szacunku do wszystkiego co stworzyła natura, prawdziwie ukochały Athel-Loren i obrały je za swój dom, a puszcza zaakceptowała nowych mieszkańców. Od tej pory elfy otaczają Athel-Loren prawdziwą czcią, traktując las z szacunkiem, na który zasługiwał. W tym miejscu tkwiła istota elfich bóstw, zaklęta w odwiecznym cyklu pór roku. Leśne Elfy przysięgły nie brać niczego, nie dając w zamian czegoś w ofierze lub przysłudze, tak aby równowaga lasu została zachowana.

Tak oto wyglądały początki Leśnych Elfów. Ci, którzy są ciekawi dalszych ich losów, powinni skierować swe kroki ku Athel-Loren i zapoznać się z licznymi księgami dostępnymi w tamtejszej bibliotece.

Struktura stowarzyszenia Leśnych Elfów z Lasu Loren

Władzę w Athel-Loren sprawuje Rada Starszych, w skład której wchodzi trójka Elfów wybieranych w powszechnych wyborach, które odbywają się mniej więcej raz na trzy miesiące. Zazwyczaj rotacja władzy jest duża, zdarzają się jednak przypadki, gdy konkretny Elf lub Elfka sprawuje władzę przez kilka kadencji nieprzerwanie.

Jakie są Leśne Elfy?

Fizycznie, Leśne Elfy są bardzo podobne do Elfów Wysokich - są wysocy, zwinni, gibcy i pełni wdzięku w swoich ruchach. Zazwyczaj mają bladą cerę, ponieważ większość życia spędzają w cienistym Athel-Loren. Mają niezwykle bystry wzrok i rozwinięty zmysł intuicji, dzięki czemu są w stanie wyczuć wszystko co w lesie nienaturalne. Ubrania Leśnych Elfów szyte są przeważnie ze skór zwierząt. Najczęściej utrzymane są one w stonowanej kolorystyce zieleni i brązu, ale często można zobaczyć na nich wzory o kontrastujących barwach. Niekiedy na strojach widoczne są emblematy szczepowe. Leśne Elfy potrafią również uszyć płaszcz z liści, co pozwala im na lepsze wtapianie się w otoczenie. Ich ciała często pokrywają liczne tatuaże oraz malunki, które podkreślają ich dzikość i pomagają w ukrywaniu się wśród leśnych ostępów. Wiele spośród nich nosi długie włosy, które splatają lub ozdabiają piórami, co jest symbolem umiejętności strzeleckich.

Leśne Elfy mają nieco szersze horyzonty myślowe, niż Wysokie Elfy, są mniej aroganccy i zadufani w sobie, a nawet utrzymują kontakty z ludźmi. Podczas zabaw i uczt świętowane są kolejne cykle życia Lasu, czemu towarzyszą rytuały i suto zakrapiana zabawa. Leśnym Elfom z radością służą ludzkie dzieci zabrane z ich domów, które dzięki magii Lasu nigdy się nie starzeją, a w ucztach często biorą udział bretońscy rycerze - lecz tylko głupiec odważyłby się bez zaproszenia skosztować tamtejszego jedzenia. Po zerwaniu wszelkich więzów z innymi elfami, Leśne Elfy stały się bardzo skryte i podejrzliwe, stroniąc od obcych. Są przede wszystkim strażnikami Lasu, a ich los jest nierozerwalnie związany z losem kniei - jeśli Athel-Loren umrze, będzie to oznaczało także śmierć Asrai. Dużo czasu zabiera zdobycie ich zaufania lub szacunku, a jakakolwiek zdrada pociąga za sobą pewną zemstę. Kapryśność i nieprzewidywalność są typowe dla Leśnych Elfów, gdyż zostały one związane mocą natury, która leży daleko poza prostym podziałem na dobro i zło.

System wartości Asrai różni się diametralnie od systemu wartości innych ras:

• Krasnoludy

Gdyby nie Wojna o Brode, być może krasnoludy nadal byłyby przyjaciółmi Leśnych Elfów, ponieważ elfy cenią sobie ich sumienność i honorowość, oraz zamiłowanie do pięknych przedmiotów. Niemniej, krasnoludy są przeważnie postrzegane jako banda pijackich krzykaczy, zbyt grubiańskich, by móc się z nimi zadawać (choć trafiają się przyjaźnie między Leśnymi Elfami a krasnoludami).

• Ludzie

Ludzie z kolei potrafią napawać elfy obrzydzeniem, jako jedna z najmłodszych ras. Ich krótkie życie sprawia, że mają szczególny pociąg do ulotnego bogactwa, są chciwi i niewrażliwi na piękno. Krótki żywot ludzi sprawia, że nie przywiązują wagi do dzieł sztuki, czy natury, często niszcząc je. Do tego rozmnażają się jak króliki, co pociąga za sobą większe zapotrzebowanie na ziemię. Niejednokrotnie było to powodem najazdów na Loren - bretońscy baronowie pragnęli powiększyć swe terytoria kosztem Athel-Loren. Czasami jednak ludzie, jako słaba i nieświadoma rasa są bronione przez tych, którzy widzą w nich iskrę tego samego życia, która stworzyła elfy.

• Ogry

Ogry są dla Leśnych Elfów uosobieniem wszystkiego, co obrzydliwe. Są wielkie, głośne, głupie i niszczą wszystko, co napotkają na swej drodze. Do tego często wiążą się z siłami Chaosu oraz mają wielkie zamiłowanie do grabieży i wojen, przez co są rasą najmniej lubianą przez Leśne Elfy. Koegzystencja Leśnych Elfów z ogrami ogranicza się najczęściej do wymiany ciosów, a historia ich antypatii sięga wieków wstecz.

• Halflingi

Zazwyczaj wywołują pozytywne skojarzenia, jako, że bywają przeważnie wesołymi i dobrze odżywionymi osobnikami, jednak nie są cenione wyżej, niż inne mlode rasy.

• Gnomy

Leśne Elfy cenią gnomie zamiłowanie do wiedzy, dlatego często znajdują z nimi wspólny język. Gnomy nazywane bywają "elfami jaskiniowymi", bowiem są mądre, spokojne i pracowite. Gnomy spędzają większość życia w swych laboratoriach i warsztatach, zafascynowane wynalazkami i postępem.

• Półelfy

Leśne Elfy doceniają w nich to, że są bardziej wrażliwe na sztukę i piękno, niż ludzie. Oczywiście zrzucają to na karb elfiej krwi płynącej w żyłach półelfów.

Elfy z Lasu Loren są niczym spokojna tafla jeziora: potrafią być pogodne, piękne i czarujące, by po chwili stać się przerażającymi i niszczycielskimi niczym szkwał. Na każdego podróżnika, któremu wskazano drogę poza granice kniei, trafia się jeden, który został zabity bez żadnego ostrzeżenia, a ciało jego porzucone tam, gdzie stracił życie, pozostawione do zagarnięcia przez Las. Często widuje się kości i czaszki na skraju Lasu, a także ciała wiszące na tamtejszych drzewach, które zostają tam do czasu, aż kruki oczyszczą kości lub rozwloką je leśne stworzenia, a wijące korzenie lasu przykryją je brązowym płaszczem. Leśne Elfy strzegą Athel-Loren nieustępliwie, dlatego nawet ci, którzy wkraczają do Puszczy bez żadnych złych intencji traktowani się podejrzliwie i często spotyka ich śmierć, nim zdążą wyjaśnić, po co przybyli. Niejednokrotnie jest to skutkiem ignorowania przez podróżników ostrzeżeń wyrytych runami na monolicie:

Zawroc z tej sciezki, Wedrujacy. 
Pokoj Lasu Loren dla Jego mieszkancow jest przeznaczony, Ty wsrod Drzew znajdziesz cierpienie i smierc.

Leśne Elfy zazwyczaj ignorują to, co dzieje się poza granicami Athel-Loren, nie przejmując się ani trochę losami obcych. Bardzo rzadko dochodzi do tego, że Asrai toczą bitwy poza obrębem Lasu. Jeśli tak się dzieje, to czynią to po to, aby powstrzymać wroga, który w przyszłości mógłby zagrozić kniei. Zapewne, gdyby było to możliwe, Leśne Elfy wiodłyby swe życie bez jakiegokolwiek kontaktu ze światem zewnętrznym - niestety, Athel-Loren nadal pozostaje celem wypraw śmiałków i poszukiwaczy skarbów, tak więc Leśne Elfy nie spoczywają w walce o Las. Zwinne i ciche Asrai nagle wyłaniają się spośród gęstwiny, by zaatakować i rzucić się do krwawego boju, bezwzględnie tnąc wrogów Puszczy, nim po chwili znów zanurzą się jak duchy pomiędzy drzewa.

Prawa i tradycje Leśnych Elfów z Lasu Loren

Leśne Elfy przysięgły chronić Puszczę przed wrogami, dlatego nieistotnym jest dla nich, czy ten kto je łamie jest dzieckiem, czy potężnym wojownikiem - karą za ich złamanie jest przeważnie powolna i bolesna śmierć.

Zanim udamy się w podróż ku Athel-Loren, warto wiedzieć, czego bezwzględnie robić tam nie należy:

• Mijanie granic monolitów i samowolne wchodzenie do Lasu - traktowane jest przez Leśne Elfy jako pogwałcenie ich suwerenności i głupotę w czystej postaci. Czasami zdarza się, że podróżnik zostanie wyrzucony na trakt, częściej kończy się śmiercią.
• Wnoszenie do Loren spaczonej broni i zbroi - Leśne Elfy brzydzą się Chaosem i szczerze go nienawidzą. Chodzenie w spaczonej zbroi lub dobywanie spaczonej broni może skończyć się wyproszeniem z Lasu w przypadku młodych postaci lub śmiercią w przypadku celowego działania bądź oporu.
• Zabicie jednorożca - jednorożec jest świętym zwierzęciem dla Leśnych Elfów. Równie dobrze można zgolić krasnoludowi brodę, gdy ten śpi, skutek będzie podobny. Karane śmiercią.
• Polowanie na zwierzynę w Loren - w przypadku młodych postaci może być puszczone płazem, po odbyciu pokuty zadanej przez kapłana z Athel-Loren. W innym przypadku zazwyczaj czeka śmierć.
• Ścinanie drzew w Loren- kończy się śmiercią.

Jak można dołączyć do Leśnych Elfów z Lasu Loren?

Każdy elf chcący dołączyć do stowarzyszenia Leśnych Elfów z Lasu Loren musi najpierw udać się do Athel-Loren, by tam złożyć podanie na ręce Yandela (honorowego członka Rady Leśnych Elfów). W podaniu powinien zostać zawarta krótka historia postaci oraz powody, dla których pragnie ona dołączyć do grona Asrai. Nie trzeba wspominać, że im staranniej i lepiej napisane podanie, tym większa szansa na jego pozytywne rozpatrzenie i dołączenie do grona kandydatów. Bycie kandydatem daje postaci pewne przywileje, takie jak możliwość swobodnego przebywania na terenie Lasu Loren. Zadaniem kandydatów jest zbieranie poparć wśród Leśnych Elfów, co najczęściej wiąże się z różnymi zadaniami, które należy wykonać. Po zdobyciu określonej ilości poparć, kandydat jest egzaminowany przez Rade Leśnych Elfów ze znajomości historii Athel-Loren oraz świata - wtedy zapada decyzja o jego przyjęciu.

Cytaty

* Leśne  Elfy  są  mistrzami  łuku, powiada  się, że  elfi  strzelec trafia  w  ciemności  goblina  w  oko. 
Wiele dziwnych opowieści można usłyszeć w Bretonii o czarodziejskich Elfich Władcach. Trubadurzy z Couronne 
śpiewają  o  kulcie  Tancerzy Wojny,  młodych   elfich  akrobatach  o  śmiercionośnych  zdolnościach, takoż 
i  o dziwacznych  a  strasznych  Władcach  Bestii,  Elfach żyjących w kniei pośród dzikich zwierząt. Są też 
opowieści o Elfach co śpiewają  do drzew i roślin, nadając im kształt swych domostw i czyniąc leśne ścieżki
niegościnnymi dla intruzów. Najbardziej wydumane historie wspominają o Leśnych Duchach, olbrzymich drzewach
kroczących niczym ludzie, lecz to pewnie jeno dziecięce bajeczki. - archiwum forum Arkadii,

* Mało kto wędruje do Loren,  jeszcze  mniej  zeń  powraca.  Wracają do ludzi odnajdywani na obrzeżach Lasu 
Loren, ich ciała połamane, zwisające z gałęzi  jako  ostrzeżenie dla intruzów. Bretończycy nauczyli się bać 
"Pięknego Ludu" i nie mącić spokoju ich leśnego królestwa. - archiwum forum Arkadii,

* Athel Loren nie ścierpi bytności ni człowieka, ni  Orka, ni  Krasnoluda, ni  Zwierzoczłeka. Pierwszy krok 
wroga, wstępującego na świętą ziemię, będzie jego ostatnim. -  Scarlok, Kroczący  wśród Mgły z Athel-Loren,

Źródła

• Warhammer Księgi Armii: Leśne Elfy
• Biblioteka Athel-Loren