Rispat: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 11: | Linia 11: | ||
<!-- To jest znacznik nadania kategorii. Powinien być zawsze na dole strony. --> | <!-- To jest znacznik nadania kategorii. Powinien być zawsze na dole strony. --> | ||
− | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Postacie]] |
Wersja z 19:52, 18 mar 2010
Rispat "Długonosy" Berlagarder
Gnom wywodzący się z masywów Tir Tochair. Lata młodości spędzą jak każdy inny - podróżując, szukając przygód, włócząc się i prowokując pijackie burdy w mijanych karczmach. Po osiągnięciu wieku uznawanego przez gnomią społeczność za "dojrzały" powoli uspokaja się i kieruje swe zainteresowania na szeroko pojętą naukę. W końcu składa papiery do słynnej instytucji badawczej, tj. SGW.
Po wstępnym zaakceptowaniu kandydatury przez ówczesnego Majstra Hiira, Rispat dostaje się pod skrzydła Inżyniera Ulika. Wykonując szereg trudnych zadań dla swojego Opiekuna, dzielnie wspieranego przez Inżynierów Yaloma oraz Leskapa, w końcu w jednym kawałku doczeka Egzaminu. Pomimo ogromnej presji zdobywa zaszczytny tytuł Inżyniera w SGW, błyskawicznie zaczyna też ubiegać o posadę w AiS'ie. Po jej otrzymaniu wyrusza na kolejną podroż po świecie, zaglądając pod każdy możliwy głaz i kamień.
Tuż po wniebowstąpieniu Majstra Hiira, władze w SGW obejmuje były promotor Rispata, Inżynier Ulik. Okazując duże zaufanie młodemu Inżynierowi, powierza mu Opiekę nad Stażystą Haspem. W trakcie opieki nad wychowankiem, Berlagarder dostaje też pod swoją komendę katedrę Awioniki. Jako gnom jednak z natury stworzony do podróży i włóczęgi nie przykłada większej wagi do piastowanego stanowiska, co też staje się powodem szybkiej utraty funkcji na rzecz powracającego z długiego snu Inżyniera Zxara. Nie przejmując się zbytnio "porażką" doprowadzą do pomyślnie zakończonego egzaminu Haspa, mimo wzajemnej niechęci między nim a swoim wychowankiem. Wraca na wydział AiS'u.
Jako miłośnik "poezji prostej" składa też papiery na Oxenfurcki Uniwersytet, jednak jego starania zostają pominięte milczeniem. Zirytowany wypływa do Bretonii, gdzie osiedla się na czas dłuższy, regularnie i z pasją gromiąc zielonoskóre paskudztwa mnożące się w masywie gór Orcal, gdzie też regularnie przesiaduje do dzisiaj.