Smok

Smok to dostojne, szlachetne i wspaniałe stworzenie o wyglądzie ogromnego, uskrzydlonego jaszczura bądź rzadziej węża. Choć przez niektórych uważany za brutalne i krwiożercze zwierze, w rzeczywistości jest bardzo inteligentna i przepełniona magia istota.

Charakterystyka

Większość smoków wyglądem i budową ciała przypomina ogromna jaszczurkę z para silnie umięśnionych skrzydeł o dużej rozpiętości, długim ogonem często zakończonym kościstymi wypustkami lub kolcami oraz paszczą wyposażoną w wiele ostrych i groźnie wyglądających kłów. Rzadziej przybierają postać wielkiego, uskrzydlonego węza o czterech silnych łapach.

Prawie cale smocze ciało chroni twardniejąca wraz z wiekiem łuska. Jedynym nie osłoniętym miejscem, a zarazem słabym punktem, jest podbrzusze pokryte jedynie jaśniejszą niż ubarwienie reszty ciała skorą. Natomiast, podczas pierwszych kilkudziesięciu lat życia, smocze kości wydłużają się, stając się przy tym wydrążone i puste w środku, chociaż nadal zachowują twardość.

Dobrze znaną i wywołującą u wszystkich strach umiejętnością smoków (choć nie wszystkie z nich te zdolność posiadają) jest zioniecie z paszczy gorącym ogniem, żrącym kwasem, trującą chmurą gazu bądź mroźnym, zamrażającym oddechem.

Smoki jako jedyne stworzenia poza kotami wyczuwają nikłe zawirowania energii, którą wypełniony jest świat oraz chłoną jej moc. Jednocześnie - w odróżnieniu od kotowatych - potrafią naginać i zmieniać jej fale, wykorzystując ją do własnych celów. Mają także świetnie rozwiniętą zdolność telepatii, z której chętnie i często korzystają do komunikowania się pomiędzy sobą oraz z innymi inteligentnymi istotami. Niektóre ze smoków posiadają także umiejętność zmiany swojej postaci i upodobnienia się do innych stworzeń, w tym nawet ras rozumnych jak ludzie, elfy czy krasnoludy.

U istot tych stosunkowo rzadko dochodzi do zbliżenia, a efektem najczęściej jest jedno lub rzadziej więcej jaj, z których po pewnym czasie wykluwają się młode. Czas życia przeciętnego osobnika - o ile nie zostanie wcześniej uśmiercony - wynosi od 700 do 1200, a w niektórych przypadkach nawet 1500 lat.

Jako rasa istot rozumnych smoki posiadają pewne, właściwie swojej rasie cechy charakteru, jak: smoczy honor (nieco inaczej przez nie pojmowany niż honor według innych ras), upodobanie do samotnego życia czy nieskrywana niechęć w stosunku do ludzi i złoworogość wobec krasnoludów. Także kolor łusek, choc nie jest to regułą, możne mieć wpływ na cechy smoczego charakteru. Pomimo tego każdy smok (tak jak osobniki innych ras inteligentnych) pod wpływem przeżytych wydarzeń i bodźców zewnętrznych przybiera sobie tylko właściwe cechy charakteru, które niekoniecznie muszą korespondować z ogólna natura rasy bądź ich ubarwieniem.

Z natury smoki nie są zazwyczaj agresywnymi stworzeniami (choć nie jest to zawsze pewna reguła), stajać do walki jedynie w przypadku zagrożenia bądź poważnego naruszenia ich terytorium. Co do porywania przez smoki owiec i bydła - robią to one tylko w ostateczności, gdy występujące na ich terenie zwierzęta są znacząco przetrzebione i brak im innych możliwości zdobycia pożywienia. To samo odnosi się do palenia przez smoki wsi, czego nie czynią dla zabawy, a jedynie w ekstremalnych przypadkach zagrożenia.

Podział Smoków

Najpopularniejszy podział smoków rozróżnia je pod względem umaszczenia ciała, które najczęściej koresponduje z ich uosobieniem i zdolnościami. Wedlu koloru skory smoki podzielić można na:

• Zielone (właściwie szarego umaszczenia): najpopularniejsze i najczęściej występujące. Stosunkowo niewielkie (około 20m), a przy tym lekkie i zwinne. Choć część z zielonych smoków potrafi zionąć ogniem, dla większości jedyną bronią są ich kły, pazury i długi ogon zakończony kościanymi wypustkami. Są także bardzo żarłoczne, a większość życia spędzają śpiąć i polując od czasu do czasu by zaspokoić głód.
• Czerwone (raczej czerwonawe lub ceglaste): będące uosobieniem ognia i żaru oraz potrafiące zionąć gorącym płomieniem. Uwielbiają wygrzewać się na słońcu oraz gromadzić w legowiskach wszelkiego rodzaju świecidełka i skarby. Dorosłe osobniki czerwonej barwy dorastają do 35-40m.
• Czarne (bardziej ciemnobrunatne): najbardziej agresywne ze wszystkich, często złośliwe i bardzo niebezpieczne. Prawdopodobnie od ich zachowania wzięło się opisywanie Smoków jako bestii chaosu. Wielkość dojrzałych osobników waha się od 35 do 40m.
• Białe: fizycznie są najsłabsze ze wszystkich smoków, jednak nadrabiają te niedogodność silną zdolnością oddziaływania na umysły. Potrafią także zionąć lodem i bardzo mroźnym strumieniem powietrza. Ich wielkość zazwyczaj wynosi 30-35m.
• Zółte: stosunkowo rzadko spotykane, używające jako broni, poza kłami i pazurami, także żrącego kwasu, którym potrafią zionąć na przeciwnika. Wielkość tych smoków to zazwyczaj 25 do 30m.
• Niebieskie (w zasadzie błękitne): rzadko spotykane tzw. wodne smoki przypominające wyglądem ciała duże węże. Nie potrafią zionąć ogniem czy innym strumieniem, ale za to doskonale latają, a także jako jedyne dobrze czuja się w wodzie i są świetnymi pływakami. Ich wielkość waha się od 25 do 30m.
• Złote: mityczne smocze istoty spotykane tak rzadko, że przez niektórych uważane jedynie za wspaniała legendę. Największe (40-50m), dysponujące największą mocą, a przy tym wykazujące się wysoką inteligencją.

Ciekawostki

• Mimo, że mówi się o nich "gady" smoki - tak jak ptaki i ssaki - posiadają w pełni wykształcone czterokomorowe serce.
• Duża cześć smoków uwielbia gromadzić w swych legowiskach góry kamieni szlachetnych, złota i innych skarbów.
• Wiele smoczych organów takich jak zęby, oczy czy serce wykorzystywanych jest do tworzenia magicznych mikstur i leków.
• Twierdzenie jakoby smoki porywały i pożerały dziewice jest wyssane z palca i brak jest jakichkolwiek podstaw do tego by tak uważać.
• W Zerrikanii smokom oddaje się cześć jako świętym istotom.
• Wiedźmini nie zabijają smoków, ponieważ zabrania im tego ich kodeks.
• Co niektórzy smokami nazywają także wiwerny, choć właściwie oba gatunki nie są ze sobą spokrewnione.

Zloty Smok

„

Nie dalej niż sto kroków od kamiennej gardzieli wąwozu, z którego wyszli, na drodze do wiodącego na północ kanionu, na łagodnie obłym, niewysokim pagórze, siedziało stworzenie. Siedziało, wyginając w regularny łuk długą, smukłą szyję, skłoniwszy wąską głowę na wysklepioną pierś, oplatając ogonem przednie, wyprostowane łapy. Było w tym stworzeniu, w pozycji, w jakiej siedziało, coś pełnego niewysłowionej gracji, coś kociego, coś, co zaprzeczało jego ewidentnie gadziej proweniencji. Niezaprzeczalnie gadziej. Stworzenie było bowiem pokryte łuską, wyraźną w rysunku, błyszczącą rażącym oczy blaskiem jasnego, żółtego złota. Bo stworzenie siedzące na pagórku było złote - złote od czubków zarytych w ziemię pazurów po koniec długiego ogona, poruszającego się leciutko wśród porastających pagór ostów. Patrząc na nich wielkimi, złotymi oczami, stworzenie rozwinęło szerokie, złociste, nietoperze skrzydła i tak trwało nieruchome, każąc się podziwiać. • Granica Możliwości, str. ??

”

Ilość spotykanych złotych osobników jest tak mała, a opowieści o ich istnieniu tak niewiarygodne, że powszechnie uznaje się je za mit i przekazywaną z ust do ust legendę. Tymczasem występowanie złotego rodzaju jest niepodważalnym faktem.

Barwa Złotego Smoka, jej blask i pokrywanie całej powierzchni ciała dowodzi, że jest to wynikiem wpływu przepływającej przez Smoka mocy, którą się on posługuje. Ilość wychwytywanej energii musi być tak ogromna, że oddziałuje na występujący w organizmie "zwierzęcia" pigment nadający łuskom i pozostałym częściom ciała kolor. Są one także niezwykle zwinne i sprawne, a przy tym odznaczają się wysoka inteligencją oraz zdolnościami mentalnymi.

Powyższe stwierdzenia dowodzić mogą, iż w zasadzie Złote Smoki są żyjącymi naczyniami wypełnionymi energia, którą czerpią nieustannie same z siebie oraz poprzez siebie.

Dyskusyjne jednak są kwestie sposobu ich powstawania i narodzin. Czy są wynikiem oddziaływania mocy, czy tez rozmnażają się płciowo jest odpowiedzią trudną zbadania i zweryfikowania.

Występowanie

W świecie arkadii spotkać można niestety tylko jednego prawdziwego smoka - smukłego, białego, potrafiącego zionąć lodowym, mroźnym oddechem, zamieszkującego grotę w masywie mahakamskim. Natknąć się można co prawda także na kościanego smoka, jednak kwestią sporną jest, czy można, w pełni tego słowa znaczeniu, nazwać go "Smokiem".