Zakon Sigmara: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 20: | Linia 20: | ||
===Arkadia=== | ===Arkadia=== | ||
− | Zakon jest drugą gildią zawodową otwartą na Arkadii i pierwszą elitarną. Powstał w 1998 roku ale oficjalnie został otworzony dopiero w 1999. Pierwsi gracze by zostać Rycerzami Sigmara musieli zdać test ze znajomości nie tylko Arkadii ale także świata [[Warhammer|Warhammera]]. Z czasem kryteria te były luzowane, jednak Zakon pozostawał gildią elitarną, zatem przyjmował tylko nielicznych, najbardziej oddanych i najlepszych graczy. Po reformie | + | Zakon jest drugą gildią zawodową otwartą na Arkadii i pierwszą elitarną. Powstał w 1998 roku ale oficjalnie został otworzony dopiero w 1999. Pierwsi gracze by zostać Rycerzami Sigmara musieli zdać test ze znajomości nie tylko Arkadii ale także świata [[Warhammer|Warhammera]]. Z czasem kryteria te były luzowane, jednak Zakon pozostawał gildią elitarną, zatem przyjmował tylko nielicznych, najbardziej oddanych i najlepszych graczy. Po [[Historia_systemu_zawodów|reformie zawodów]] gildia straciła statusu elitarny a nabór zaczął być prowadzony na zasadach podobnych do innych [[Stowarzyszenie|stowarzyszeń]]. Początkowo [[Twierdza_Zakonu_Sigmara_Młotodzierżcy|siedziba Zakonu]] znajdowała się na zachód od Nuln, jednak gdy Arkadia się rozrosła, została przeniesiona na południowy-wschód od [[Averheim]] |
== Założenia == | == Założenia == |
Wersja z 04:23, 26 maj 2017
Aby zapobiec konfliktom edycji inni użytkownicy proszeni są o niedokonywanie w nim zmian do czasu usunięcia tego komunikatu lub skontaktowanie się z użytkownikiem Walkirr.
Zakon Sigmara, właściwie Zakon Rycerzy Płonącego Serca Sigmara Młotodzierżcy to jedno ze stowarzyszeń w świecie Arkadii z siedzibą w Imperium.
Obecna siedziba Zakonu jest twierdza na południowy-wschód od Averheim. Kiedyś była nią twierdza Wezendorf, niestety jej wnętrze opanowane zostało przez pomioty chaosu i popadła w ruinę. Rycerze są zakonnikami, służą Sigmarowi Młotodzierżcy, są za niego gotowi oddać życie. Cechuje ich prawość, cnota i honor, niewrażliwi na wdzięki kobiet. Wszelkie zło jest ich wrogiem, zwalczają siły chaosu.
Historia
Warhammer
Jak wieść niesie w 656 roku Helric Frick został obdarzony wizją przez Sigmara, usłyszał on słowa:
"Zbierz wokół siebie ludzi o podobnych przekonaniach, i przekształć ich w siłę, która będzie chronić me Imperium. Stań się mym młotem, zmiażdż wszystkich mych wrogów ciosami, po których się już nie podniosą. Wybierz ludzi o żelaznej woli, czystym i stałym sercu, przekonanych o wartości słusznej sprawy. Zrób jak nakazałem."
Herlick potrzebował 10 lat by spełnić prośbę Sigmara. Zakon Rycerzy Świątynnych Sigmara został powołany do życia, aktem Cesarza Otta von Dassbutta II w 666 roku. Początkowo Zakon oficjalnie wypełniał wolę Sigmara jednak w praktyce był marionetką Wielkiego Teogonisty. Wszystko się zmieniło gdy Cesarz zdecydował, się posłać Rycerzy Zakonnych do walki z siłami chaosu. Teogonista wydał potajemnie polecenie dowódcy by unikał wszelkich starć a jego priorytetem miał być bezpieczny powrót wojsk zakonnych. Podczas Bitwy na Wzgórzach Ochen gdy przeważające siły chaosu starły się z armią cesarską, rycerze zakonni wciąż unikali starcia. Wyprowadziło to z równowagi Herlicka, zadał on niemalże smiertelny cios swemu dowódcy i zmotywował rycerzy do szarży. Manewr ten rozgromił siły wroga i bitwa a zaraz po niej wojna została wygrana.
Powrót zwycięskiej armii do Aldofru nie przyniósł Herlickowi sławy, wręcz przeciwnie. Wielki Teogonista nazwał go heretykiem i ekskomunikował za nieposłuszeństwo podczas boju. Zniesmaczyło to wielu rycerzy jak i duchownych i doprowadziło do rychłej śmierci Wielkiego Teogonisty. Bez niego Zakon mógł uzyskać nieodrębność wciąż pozostając blisko kultu Sigmara, a Herlick został oczyszczony z zarzutów herezji. Zostało to potwierdzone proklamacją cesarską i tak powstał Zakon Templariuszy Sigmara - odpowiadający za swe czyny jedynie przed samym Cesarzem.
Od tego dnia Zakon rósł w siłę a jego rycerze stali się najsilniejszymi w Imperium. Siali postrach wśród zielonoskórych i sługasów chaosu oraz wnosili okrzepienie w sercach ludzi dobrej woli i towarzyszy broni. Trwało to nieprzerwanie do czasu wojny domowej w Imperium, ale to juz inna historia...
Gdy wojna domowa dobiegła końca poprzednio zwaśnione strony ramię w ramię stanęły do walki z siłami chaosu. Ta wojna także została wygrana i Zakon ponownie powrócił do świetności. Obecnie stanowi nie tylko ogromną siłę militarną Imperium ale także ma szerokie wpływy polityczne.
Arkadia
Zakon jest drugą gildią zawodową otwartą na Arkadii i pierwszą elitarną. Powstał w 1998 roku ale oficjalnie został otworzony dopiero w 1999. Pierwsi gracze by zostać Rycerzami Sigmara musieli zdać test ze znajomości nie tylko Arkadii ale także świata Warhammera. Z czasem kryteria te były luzowane, jednak Zakon pozostawał gildią elitarną, zatem przyjmował tylko nielicznych, najbardziej oddanych i najlepszych graczy. Po reformie zawodów gildia straciła statusu elitarny a nabór zaczął być prowadzony na zasadach podobnych do innych stowarzyszeń. Początkowo siedziba Zakonu znajdowała się na zachód od Nuln, jednak gdy Arkadia się rozrosła, została przeniesiona na południowy-wschód od Averheim
Założenia
Zakon służy Sigmarowi i Cesarzowi - dba o spójność Imperium oraz walczy z chaosem i wszelkim złem. Rycerze chętnie pomagają słabszym i potrzebującym. Jako, iż poświęcili swe życie służbie zakonnej wiele aspektów ich życia reguluje Reguła Zakonu.
Członkostwo
Członkiem Zakonu mogą zostać przedstawiciele wszystkich ras płci męskiej, jednak historia pokazuje, że Kapituła i wszelkie stanowiska obejmują ludzie, natomiast krasnoludy od zawsze służyły jako Gwardia Wielkiego Mistrza.
Drogę do Zakonu opisuje jedna z książek w zakonnej bibliotece a podanie można złożyć w kancelarii na zamku w godzinach urzędowych.
Hierarchia
Zakon Sigmara ma bardzo określoną strukturę i hierarchię. Wszelkie tytuły i awanse są w nim nadawane wedle zasług. Jest pięć poziomów hierarchii zakonnej, każdy z nich składa się z kilku tytułów oraz poziom służebnych.
- Kapituła
- Poziom Obdarowanych
- Poziom Wybranych
- Poziom Świątynny
- Poziom Zakonny
- Poziom Służebny
Kapituła
- Wielki Mistrz Zakonu Sigmara Młotodzierżcy
- piastuje on najwyższą władzę
- obecnie: Ferd
- Wielki Marszałek Zakonu Sigmara Młotodzierżcy
- odpowiada za: nabór do zakonu, dyscyplinę i wyszkolenie
- obecnie: brak
- Wielki Seneszala Zakonu Sigmara Młotodzierżcy
- odpowiada za: ekwipunek, stan odzieży oraz podlegają mu Bracia Służebni
- obecnie: Gotfried
- Wielki Komtura Zakonu Sigmara Młotodzierżcy
- odpowiada za: politykę i dyplomację
- obecnie: Crer
Gwardia
- Dowódca Gwardii Wielkiego Mistrza Zakonu Sigmara Młotodzierżcy
- obowiązki: dowodzi i odpowiada za Gwardię Zakonną
- obecnie: Kan
Zawód
Wraz z reformą zawodów na Arkadii zawód rycerza został zastąpiony klubem Rycerzy Imperium. Mają do niego dostęp pasowani Rycerze Zakonu. Obecnie każdy z członków stowarzyszenia samodzielnie wybiera zawód pasujący do odgrywanej postaci.
Znak rozpoznawczy
Bracia służebni, nie będąc w pełni ordynowani, okrywają się zgrzebną szatą na znak pokory i oddania Sigmarowi.
Śnieżnobiały płaszcz Rycerzy Zakonu Sigmara Młotodzierżcy z wyszytym na plecach czarnym krzyżem i klamrą w kształcie komety o dwóch ogonach jest z dumą noszony przez wszystkich pełnoprawnych członków stowarzyszenia. Największą, karą i hańbą dla rycerza zakonnego jest rozkaz ruszenia do boju bez płaszcza.
Pasowani rycerze mają zaszczyt nosić na biodrach stalowy pas rycerski, a ci spośród nich, którzy największą chwałą się okryli, ich postawa, honor i męstwo są nienaganne, dostępują zaszczytu zakładania pełnej zbroi rycerskiej kutej na miarę przez zakonnego kowala.
Wyznanie
Z oczywistych względów wszyscy członkowie Zakonu Sigmara Młotodzierżcy, są wyznawcami Sigmara. Ich wiara jest niezachwiana, często wręcz fanatyczna.
Zobacz także
Linki zewnętrzne
Opowiadania graczy:
- Ku chwale Sigmara! - wciąż rozwijane opowiadanie, w odcinkach, o przygodach Rycerzy Zakonu
- Dawno, dawno temu, w odleglej galaktyce... - opowiadanie o spotkaniu Drużyny Światła ze sługami ciemności
- Dzień z życia Sigmarczyka - humorystyczna, dowcipna, a momentami uroczo złośliwa opowieść
Literatura: