Mekan: Różnice pomiędzy wersjami
(Autopoprawka stylistyki.) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
podzwrotnikowych. Jest to jedyne takie miejsce w dostępnej części Ishtar, więc może zainteresować botaników i zielarzy. | podzwrotnikowych. Jest to jedyne takie miejsce w dostępnej części Ishtar, więc może zainteresować botaników i zielarzy. | ||
| − | W północnej części wyspy stoi obóz warowny, gdzie stacjonuje nilfgaardzkie wojsko | + | W północnej części wyspy stoi obóz warowny, gdzie pod dowództwem ''Donengara Akehi aep Dunen'' stacjonuje nilfgaardzkie wojsko, w skład którego wchodzą części dywizji ''Alba'', dywizji ''Ard Feain'', dywizji ''Deithwen'', brygady ''Nauzicaa'' oraz jednej z elfich brygad. |
| − | |||
Niestety, pomimo cieszących oko widoków i przyjaznych warunków, tereny te nie są zbyt bezpieczne. Obecność osamotnionego garnizonu sprawiła, że miejsce to upatrzyli sobie, jako cel swych grabieży, grasujący po okolicznych wodach [[Skellige|skelligańscy]] [[korsarz|korsarze]]. | Niestety, pomimo cieszących oko widoków i przyjaznych warunków, tereny te nie są zbyt bezpieczne. Obecność osamotnionego garnizonu sprawiła, że miejsce to upatrzyli sobie, jako cel swych grabieży, grasujący po okolicznych wodach [[Skellige|skelligańscy]] [[korsarz|korsarze]]. | ||
Wersja z 21:21, 14 cze 2007
Mekan to nilfgaardzka wyspa o skalistych brzegach, doskonale nadająca się do połowu ryb, będącego głównym zajęciem miejscowych rybaków z tamtejszej wioski Faoilean (co w Starszej Mowie oznacza Rybitwa), przy tym w dużej mierze porośnięta puszczą o florze charakterystycznej dla obszarów podzwrotnikowych. Jest to jedyne takie miejsce w dostępnej części Ishtar, więc może zainteresować botaników i zielarzy.
W północnej części wyspy stoi obóz warowny, gdzie pod dowództwem Donengara Akehi aep Dunen stacjonuje nilfgaardzkie wojsko, w skład którego wchodzą części dywizji Alba, dywizji Ard Feain, dywizji Deithwen, brygady Nauzicaa oraz jednej z elfich brygad.
Niestety, pomimo cieszących oko widoków i przyjaznych warunków, tereny te nie są zbyt bezpieczne. Obecność osamotnionego garnizonu sprawiła, że miejsce to upatrzyli sobie, jako cel swych grabieży, grasujący po okolicznych wodach skelligańscy korsarze.
