Szajka Proszalnej Ręki

Szemrany i malowniczy światek zorganizowanego żebractwa. Owa zbieranina sięga korzeniami do idei Cechów Żebraków, zrzeszających nędzarzy trudniących się tą wątpliwą poszanowania profesją. Bajania ludowe mówią o wybieranych wśród plebsu Królach Żebraków, pozorowanych kalectwach, chorobach i walkach o wpływy z "nielegalną" konkurencją. Członków szajki można podobno spotkać regularnie w uboższych dzielnicach, wśród odzianych w łachmany biedaków. Tam gdzie rozlega się stukot kosturów, potrząsanie miskami żebraczymi, nieszczęsne zawodzenia i prośby o jałmużnę. Często wystają pod bramami miejskimi, na targowiskach i pod świątyniami. Idzie ich również spotkać na uczęszczanych traktach i wszędzie tam gdzie ludno i gwarno.

     S  Z  A  J  K  A    
    P  R  O  S  Z  A  L  N  E  J 
           R  E  K  I 
            Tredowaci, Niemowy, Glusi, Slepi.
           Sieroty, Baby, Dziady
          Parchate, Garbate, Kulawi.
           Chorzy, wypedzeni na poniewierke, 
            bedacy w ciaglej potrzebie,
             z musu czy z wyboru. 
  Wyciagniete dlonie pod swiatyniami.
 Zaropiale kikuty wystawione na 
widok publiczny.                
Wychylajace sie z cienia.
 Lapiace cudownie baby za kiecki.
  Kupcow za nabite mieszki.
   Dzierzace kije, poszczerbione noze, 
    i miski na jalmuzne.
Wez los we wlasne rece.
 Daj nam co masz najcenniejsze.
  Nie masz nic? 
 Doliniarzu, Zebraku, Wloczego.
             Bracie!
              Witaj!
  Dolacz swa reke do naszych!
 I wspolnie siegnijmy po marna,
lecz zawsze to lepsza dole,
 a co wazne - cudza.
   Nauczymy cie przedniego szachrajstwa
  Jak odrozniac lipny trad od prawdziwego
 Bedziesz umial zmajstrowac sobie swoj osobisty 
  garb.
 Polepszac bedziesz wlasny warsztat dzieki nabytemu 
   doswiadczeniu i wielopokoleniowej wiedzy 
    lajdackich mistrzow. Korzystaj z szerokich
     mozliwosci rozwoju. A takze obracaj wlasne 
     niedostatki i ulomnosci w rzadkie atuty.